Blog Australië

‘Sydney & Blue Mountains’

7 november t/m 16 november 2008

7 november 2008 – Sydney

Aankomst

En zo zit Guidje vanuit een internetcafeetje (het mag geen naam hebben, deze buurtsuper annex belwinkel (goedkoop bellen met Samoa, Tonga of Fiji, jaja!)) met een paar kompjoe’s schuin tegenover Guidje’s allercharmantste hotelletje. Ja ook dat is met -letje, want het ding telt acht kamers. Hij was na de ellenlange reis het liefst meteen in z’n king size bed aldaar geploft, ware het niet dat ie toch eerst eventjes een blogje wilde typen over alle belevenissen en een klein rondje door de buurt wilde gaan lopen. De eigenaar van het hotel gaf ‘m meteen een fijn plattegrondje (ook weer een -dje, hij kan het ook niet helpen) met een mooie route en als Guidje rond 12.00 uur terugkomt, gaat ie toch echt even een paar uurtjes slapen.

De Vliegreis

Okee, hoe ging die reis dan. Nou, om 21.10 uur zat ie op Schiphol in het vliegtuig, maar dat ding vertrok pas een uur later. Een ander vliegtuig had blijkbaar problemen met starten, daardoor ontstond er een file en dus zat Guidje toch al opgepropt (die vliegtuigen zijn niet gebouwd op mensen met lange benen en dan heeft Guidje nog niet eens zulke extreem lange stelten). Nou goed, dan maar even NRC Handelsblad uitspellen (die lag gratis voor het meenemen bij de ingang van het vliegtuig. Yes! Met heel veel Amerikaans verkiezingsnieuws!) en op z’n eigen televisieschermpje (uitklapbaar uit de armleuning) wat TV kijken. Dus een aflevering van The Simpsons gekeken en daarna nog naar The Girl With The Pearl Earring. Tussendoor wat gedronken en niet teveel gegeten want het vliegtuigvoer, euh tja… hoe zal Guidje dat nou diplomatiek uitdrukken… het is niet echt ‘eetbaar.’ Nou goed, teneinde niet aan de hongerdood te sterven toch wat gegeten. Het stelletje naast Guidje (hij zat in de middelste rij in het vliegtuig) zat op dat moment al ernstig te fiezelefozelen. Aan de andere kant van het gangpad zat een oude kerel die heel irritant elk half uur wel weer bij de stewardess liep te klagen. Dat ging dan over het feit dat er een smaakversterker E621 in zijn toetje zat en wist de crew niet dat dit hartritmestoornissen bij ‘m kon veroorzaken!? Met andere woorden: Guidje deed nauwelijks een oog dicht.

Dubbeldekker

Guidje was blij dat er in Singapore werd geland. Daar moest hij nog een uurtje of drie wachten op de volgende vlucht, richting Sydney. Hij overwoog nog even om te gaan zwemmen (ja, er is daar een zwembad op het vliegveld), maar besloot toch maar even te gaan internetten en op tijd in te checken. Je wilt toch geen ruzie krijgen met die Singaporezen. Het vliegtuig van Qantas (nog nooit een exemplaar van neergestort, zie de film Rain Man) bleek een dubbeldekker waar enorm veel volk in kon. Ook hier deed Guidje nog een poging om te slapen, maar die was tot mislukken gedoemd. Hij zat nu wel fijn bij het raampje (al was er weinig te zien, alle vluchten die Guidje had, werden ’s nachts afgelegd), maar hij had ook een fijne buurvrouw die zijn halve stoel in beslag nam en zo nu en dan voelde Guidje ook nog haar ellenboog in zijn zij. Mja, dat sliep niet geweldig. Guidje was trouwens nog wel bijna blij dat het vliegtuig vertraging had, dan was ie weer een half uurtje later in Sydney en had ie weer wat minder moeite om de dag door te komen.

Taxi-sightseeing

Op Sydney Kingstown Airport (is die K van Kingstown? Guidje dacht van wel) bleek het nog een gedoe om vervoer naar het hotel te vinden. Ja, daar moest Guidje voor naar het informatiepunt en die verkochten weer kaartjes en dan reden er transitbusjes. Alleen de man van het informatiepunt dacht voldoende klanten te hebben, bleken de chauffeurs te mopperen en steen en been te klagen en die kregen daar ter plekke ruzie. Duurde ook nog es zo’n drie kwartier. Uiteindelijk kon Guidje dan mee en hij werd als laatste afgeleverd. Dat was prettig, kreeg ie meteen een beetje sightseeing van Sydney. Het weer is trouwens erg mooi. Niet te warm, een strakblauwe lucht en een zacht windje. Zodadelijk gaat ie het Opera House maar es bekijken en dan gaat ie daarna kort slapen. Een heel klein beetje maar.

Sydney Skyline

Op de vrijdag van aankomst was Guidje nog even een paar uurtjes gaan slapen. Hij klom om 13.00 uur in bed voor een kort hazenslaapje, zette de wekker op 16.00 uur, werd wel op die tijd wakker maar was zo brak dat ie z’n wekker uitzette en doorsliep. Vervolgens werd Guidje om 20.00 uur wakker. Ai. Da’s pas helemaal goed voor je jetlag. Blijven liggen is ook geen optie, dus maar even een tochtje gemaakt. Met de metro naar Circular Quay en daar de ferry gepakt naar de noordkant van Sydney om even een foto te maken van de skyline ‘by night’.

Het is trouwens opvallend; in Sydney gaat om 06.00 uur ’s morgens de zon al op en is het al vroeg donker (rond 19.30 uur). Je gaat bijna denken dat ze hier in de verkeerde tijdzone zitten). Eenmaal terug was het toch alweer 23.00 uur en deed Guidje een poging om ’s nachts nog een beetje te slapen. Dat ging dus niet zo geweldig meer, maar hij lag tenminste en zo af en toe dommelde hij wel weg. In TV kijken had ie weinig zin (zijn weinig zenders te ontvangen), maar de radio heeft wel wat leuke kanalen (ja hoor, meteen de eerste nacht al Down Under van Men At Work voorbij horen komen).

8 november 2008 – Jetlag

Royal Botanic Gardens

Zaterdagmorgen vanuit het hotel naar de Royal Botanic Gardens gelopen. Eerst een bezoekje gebracht aan de Art Gallery of New South Wales, die aan de rand van het park ligt. Een heel interessant kunstmuseum met veel kunst van Australische makelij. Er zijn ook wel wat oude meesters, maar dat mag geen naam hebben. Tja, het is toch een modern land. Vooral het recente werk is daarom wel leuk. Vervolgens doorgelopen naar de Royal Botanic Gardens. Daar lopen zat vreemde vogels rond en hoog in de bomen hangen vleermuizen bij bosjes te slapen. Allemaal? Neej, er is er eentje die niet goed kan slapen (jetlag) en een enorme herrie zit te schoppen terwijl hij met z’n vleugels fladdert. Jammer genoeg was het gisteren nogal bewolkt, dus de foto’s missen wat kleur.

Sydney Opera House

De Royal Botanic Gardens liggen weer vlak naast het Sydney Opera House en natuurlijk moest dit gebouw worden bezocht. Van buiten heel veel foto’s gemaakt en tot de ontdekking gekomen dat het helemaal niet massief is, maar uit heel kleine tegeltjes bestaat. En vervolgens met een tournee de binnenkant van het gebouw bezocht. Het Sydney Opera House heeft vijf zalen, twee grote en drie kleine. De tour begint in de kleinste zaal (voor 250 man). De dame vertelt dat hier de meest experimentele voorstellingen plaatsvinden. Een bezoeker vraagt aan haar wat het vreemdste is dat ze er ooit heeft gezien. ‘Dat kan niet zeggen, er zijn kinderen bij, (wijzend naar een uk van een paar maanden). “Och, die verstaat het toch niet.” Maar ze zegt niks. Even later bezoekt de groep een iets grotere theaterzaal, waar de middagvoorstelling net is afgelopen. Het podium zit volledig onder het bloed. De gids voelt zich er zichtbaar ongemakkelijk bij. ‘Euh… ja, dit is een voorstelling van Shakespeare, van Titus.’ Guidje vindt zoveel bloed wel interessant en vraagt of de voorstelling nog even speelt. Jazeker, nog een paar weken (meteen na afloop even een kaartje gehaald. Guidje gaat er zaterdag 15 november heen en hij kreeg zelfs nog korting (voor mensen van 27 jaar of jonger)).

Steve Earle

Daarna probeerde Guidje nog het adres van het beklimmen van de Sydney Harbour Bridge te achterhalen, maar dat bleek niet te vinden. Daarom maar snel door naar Newtown omdat hij daar naar een optreden van Steve Earle gaat. Het is goed druk, bijna uitverkocht en het concert is het de moeite waard. Steve Earle en echtgenote Allison Moorer (tevens in het voorprogramma) zijn allebei overtuigde democraten, dus het publiek wacht met spanning op politieke uitspraken. Ja, die komen er. Moorer zingt A Change Is Comin’ en vertelt erbij dat het leuk is dat Obama is gekozen, maar er nog een lange weg te gaan is. Earle zegt dat hij zich een beetje afzijdig heeft gehouden van de presidentsverkiezingen. Uit eerdere edities weet hij dat z’n bemoeienis toch vooral contraproductief is. Niet dat hij niet blij is met de verkiezing van Obama. Het kost Guidje wel moeite de gedachten erbij te houden. Hij zit gedurende het hele concert te knikkebollen van de slaap. En als je dan denkt dat je eenmaal terug in je hotelletje om 23.30 uur wel meteen slaapt: vergeet het maar. Nog tot 01.00 uur wakker gelegen en al om 06.00 uur wakker.

Morgen gaat Guidje naar het Australian Museum, daarna naar de Sydney Fish Markets. Voor de rest bekijkt ie het op z’n gemak. ’s Avonds in elk geval naar de Royal Observatory. Het zou helder moeten zijn, dus dat moet leuk worden.

9 november 2008 – Sydney

Australia Museum

Zondagmorgen ging Guidje eerst naar het Australia Museum. Een beetje zoals je in Engeland, pardon, Groot-Brittannië het British Museum hebt: veel opgezette dieren, maar ook veel aandacht voor de Aboriginals, inclusief het verhaal van een aboriginal die ook een uitgebreide demonstratie gaf in didgeridoo spelen. Verder veel aandacht voor mineralen, skeletten van walvissen en giraffen, een opgezette Tasmaanse tijger en de altijd weer terugkerende dinosaurussen. Nouja, zelfs die waren wel te pruimen (ondanks de non-stop vertoning van een film met wapperende bomen op de achtergrond die de suggestie moesten wekken dat…).

Sydney Tower

Daarna liep Guidje door naar het echte centrum van Sydney, het City Business District. Hier ligt ook het grootste winkelgebied van de stad en na een paar dagen in Sydney wilde hij dit wel es gaan bekijken. Een paar mooie winkelcentra (in Victoriaanse stijl en met gigantische kerstboom met Swarovski kristallen), maar bijna geen platenzaken. Dat kan natuurlijk niet. Ja, er zou een grote HMV zitten, maar die kon Guidje maar niet vinden. Geen wonder: net die ene straat was afgesloten wegens verbouwing. Grrr! Midden in het centrum heb je ook Sydney Tower, voor een geweldig uitzicht over de stad. Je gaat in veertig seconden naar zo’n driehonderd meter hoogte, dus je oren schieten wel ineens *plop* dicht, maar op een heldere dag (zoals gisteren) is het er geweldig, hoewel door de felle zon de Blue Mountains niet meer te zien waren (wel een heel mooi zicht op de haven). En ja, natuurlijk heeft Guidje hier de paparazzi uitgehangen en heel veel foto’s gemaakt.

Royal Observatory

’s Avonds ging Guidje nog naar de Royal Observatory. Alleen jammer dat het enorm bewolkt was, zodat ie nog nauwelijks iets heeft kunnen zien. Het was wel leuk om een telescoop uit de zeventiger jaren (van de negentiende eeuw) in gebruik te zien, maar richt die dan op het Zuiderkruis ofzo, in plaats van op de maan. Die kent Guidje ook wel. 😉 Net als de avond ervoor kreeg hij al rond 21.30 uur enorme slaap, dus hij heeft het niet laat gemaakt.

Morgen gaat Guidje naar het fameuze Bondi Beach. Het is zo’n 25 graden, de lucht is bijna helemaal strakblauw en hij gaat een wandeling maken langs de kust, richting het zuiden. Komt ie zo’n zes stranden tegen. Zwembroek, handdoek en zonnebrand mee: hij gaat natuurlijk wel een paar keer zwemmen.

10 november 2008 – Bondi Beach

Bondi Beach

Maandag begon Guidje aan een wandeling van Bondi Beach naar Coogee Beach, langs de kust naar het zuiden. Het was nogal warm, dus dat koele zeebriesje was heel welkom. Bondi is het bekendste strand van Sydney, maar het voelt helemaal niet zo verschrikkelijk toeristisch. Het is zelfs heel kort, maar een kilometer lang. Heel veel surfers en een flinke branding, dus Guidje is er maar heel kort in geweest; voor ie een surfplank tegen z’n snufferd zou krijgen. Van daar uit is het richting andere stranden zoals Bronte Beach, Tamarama Beach en Clovelly Beach. Tussen een hoop spectaculaire rotsformaties langs de kust door liggen dan dit soort minuscule strandjes.

Waverley Cemetery

En er ligt een prachtige begraafplaats, aan de rand van de zee. Duizenden graven die over zee ‘uitkijken,’ en voor wie geïnteresseerd is: er hangen op verscheidene plekken borden om mocht je dit een mooie locatie vinden, je meteen een plekje kan reserveren. Daarna was het nog een kilometer naar Coogee Beach, het einde van de wandeling (tussendoor moest Guidje trouwens wel uitkijken dat ie niet omver werd gelopen door een stel joggers). Coogee Beach is veel onbekender dan Bondi, maar oogt een stuk commerciëler. Vandaaruit dus maar snel de bus gepakt naar Bondi Junction en weer terug naar de stad.

11 november 2008 – Sydney Harbour Bridge

Sydney Harbour Bridge

Dinsdag begon Guidje met het ‘beklimmen’ van de Sydney Harbour Bridge. Goed, dat moest van tevoren geboekt worden, was belachelijk duur, maar wel leuk om es mee te maken. Er wordt alles aan gedaan om er zeker van te zijn dat je er echt niet af valt (je wordt ik weet niet hoe vaak gezekerd) en dat terwijl het ‘engste’ hooguit twee keer vier ladders zijn die je op moet, voor de rest is het gewoon veredeld traplopen. Niettemin, het uitzicht was goed en de weetjes waren nog beter (bij het maken van Brooklyn Bridge in New York vielen nog 139 doden, bij de Sydney Harbour Bridge slechts zestien) en 1 iemand overleefde de val van een paar honderd meter hoogte.

Taronga Zoo

’s Middags ging Guidje nog naar de Taronga Zoo, om een paar kangoeroes, walibi’s, koala’s en vogelbekdieren in het echt te zien. Een walibi sprong vrolijk voorbij terwijl Guidje het Australian Wildlife gedeelte in wandelde, de kangoeroes hadden er verder weinig zin in en lagen uit te rusten in de schaduw. Bij de koala’s was er net een jonkie bij gekomen en de vogelbekdieren… nouja, die waren spoorloos verdwenen. Maar wel een hoop andere typisch Australische dieren gezien, plus een hoop andere soorten.

Pubquiz

’s Avonds wilde Guidje gaan pubquizzen. Daar had ie voorafgaand aan z’n reis het internet voor afgespeurd en na lang zoeken vond ie een kroeg die ook nog es vlak bij z’n hotel lag. Kijk, dat was nog es een meevaller. Dus liep Guidje daar binnen en vroeg naar de quiz. Ja, die was er inderdaad, deelname was gratis, of hij mee kon doen? Ja, dat kon wel, ook alleen, want tja, het waren toch allemaal vaste teams. Toen Guidje zat te eten kwam er een vrouw naar ‘m toe die de stoelen van z’n tafel nodig had. Guidje bood aan dat de groep wel aan zijn tafel mocht zitten en hij aan de bar, want hij was toch alleen. Waarop zij meteen, geheel spontaan, aanbood om bij hun mee te doen. Neej joh, geen probleem, doe mee! Owkee, vond Guidje best. De regels bij deze pubquiz waren sowieso niet zo strikt: het team telde uiteindelijk tien leden. Waarvan – naast Guidje – acht Britten en welgeteld een Australische. Als hoofdprijs was honderd Aussie dollars aan vouchers te winnen, te besteden bij diezelfde kroeg. Nu ging het Guidje niet om de prijs, maar om de belevenis: heej, toch es aan een pubquiz aan de andere kant van de wereld meegedaan.

Quizvragen

De quiz telde drie rondes van elk zo’n dertien vragen. Vragen als ‘wat zijn de twee grootste achtereenvolgende getallen die je met elkaar kan vermenigvuldigen zonder boven de duizend uit te komen?’, ‘wat zijn de vijf grootste eilanden in de Middellandse Zee?’, ‘waar lijd je aan als je glossitis hebt?’ of ‘uit welke landen zijn de elektronicaconcerns Siemens en Philips afkomstig?’ (I kid you not!). Guidje (hij wist ze trouwens allemaal) ging over die laatste nog met de quizmaster in discussie dat ‘Holland’ toch echt een fout antwoord was en ja hoor, die wist ook best het verschil tussen Holland en The Netherlands, dus niet zeuren (klagen bij de quizmaster is hiero een gezonde hobby van alle deelnemers, kom daar in Eindhoven es om). De muziekvragen waren makkelijk: een fragment van The Mighty Quinn en een stukje van Always On My Mind door de Pet Shop Boys (opnieuw, I kid you not!). Ook een gave vraag (die Guidje wist): ‘wat zijn de enige twee niet-Amerikanen, niet-Australiërs en niet-Europeanen (Rusland valt daar ook onder) die bovenaan de wereldranglijst bij het mannentennis hebben gestaan?’ (Gustavo Kuerten en Marcelo Rios.) Als klap op de vuurpijl werd er gevraagd naar drie van de vijf leden van de 27 Club. Die wist Guidje alle vijf, waarop verschillende teamleden vroegen of ie niet volgende week terug kon komen, desnoods betaalden ze m’n vliegticket.

Pubquizwijn

Bij een volgende vraag: ‘wat is de langst regerende monarch ter wereld?’ twijfelde Guidje tussen Tonga en Thailand en terwijl ie nog zei te twijfelen, werd meteen ‘Tonga’ ingevuld want ‘we’ll follow him, the guy is a genius.’ Nounou, niet overdrijven. Bleek trouwens terecht; het goede antwoord was Thailand. En tot ieders vreugde won het team, met de ietwat gekke naam Sultans of Ding F.C. de hoofdprijs, die honderd dollar aan vouchers. En omdat ze Guidje toch heel graag wilden bedanken voor de bijdragen (hij had toch zeker zo’n tien punten van de score van 56 geleverd), kochten ze voor hem (van de vouchers) nog een fles wijn. Da’s toch een mooie geste. En echt, hij mocht volgende week terugkomen. Dan zit Guidje in Nieuw-Zeeland, een paar andere teamleden trouwens ook, dus het kan ook goed dat ie die daar nog tegenkomt.

Toppers

Vanmorgen om kwart voor zeven lokale tijd (bedankt), kreeg Guidje nog een hevig sms’je van Jos ‘de Toppers zijn uit elkaar, Songfestival afgelast.’ Jammer maar helaas Jos, maar Gerard Joling is opgestapt en Jeroen van der Boom heeft z’n plaats ingenomen. Nu was Jolings trackrecord of Songfestivalgebied toch belabberd, dus die missen ‘we’ niet. Maar wel gefeliciteerd met de overwinning in de 200ste pubquiz van vanavond. 🙂

Zodadelijk vertrekt Guidje naar Katoomba in de Blue Mountains. Zaterdag is ie weer terug in Sydney, maar ook in de Blue Mountains zijn ongetwijfeld internetcafés te vinden.

12 november 2008 – Katoomba

Aankomst Katoomba

En zo arriveerde Guidje woensdagmiddag met een veel te zware rugzak in een veel te heet Katoomba. Dat is zo’n beetje het uitgangspunt voor alles en iedereen die actief bezig wil zijn in de Blue Mountains. Goed, Guidje wil ook best wel actief bezig zijn, maar backpacken is niks voor hem, dus snel op zoek naar dat guesthouse, dat net iets verder ligt dan verwacht. Guesthouse was erg euh… ‘gezellig,’ in een oud huis uit 1903 en stijlvolle kamers met nog veel stijlvollere bloemetjesdekbedden en een teddybeer op het bed. Welja, doet Guidje niet moeilijk over; het ligt op een enorm rustige plek (’s nachts helemaal niks te horen), dus vannacht sliep ie dan ook geweldig. Jammer dat de ontvangst van de TV hier al net zo belabberd is als in Sydney, dus de ‘breakfast television’ ziet ie met enorme ruis en de kans dat ie vanavond nog even een stukje van de Graham Norton Show (yes!) kan zien, acht ie niet al te groot. (Ja, Guidje blijft ’s avonds binnen, want het wordt hier in de bergen al snel best koud.)

De Film

Vanmiddag ging Guidje eerst naar het uit de kluiten gewassen IMAX theater dat hier uit de grond is gestampt. Een beetje overdreven voor zo’n klein dorp als Katoomba (de vertoning van Mamma Mia op megagrootscherm had welgeteld twee bezoekers), maar er is ook vijf maal per dag een film over de Blue Mountains te zien. Dat is zeker leuk als introductie. Guidje zat al helemaal klaar toen er ineens wel heel veel Chinezen binnenkwamen. Blijkbaar waren het er der mate veel dat de jongen van de kassa kwam vragen of de niet-Chinezen niet met een koptelefoontje op naar het Engelse commentaar wilden luisteren, zodat alles in het Mandarijn vertoond kon worden. Welja, doen we dat toch. Kregen alle niet-Chinezen nog korting voor ook. Na afloop vroeg een andere bezoeker ‘of dat nou vaak gebeurde. Zo’n groep Chinezen die ineens op komt duiken?’ Nouja, wel vaak, maar wanneer ze komen is een raadsel. Ze zijn er dus gewoon ‘ineens.’ Merkwaardig.

13 november 2008 – Blue Mountains

Blue Mountains

Maar vandaag ging Guidje dus de Blue Mountains in. Eigenlijk wilde hij gaan mountainbiken, daarvoor moest ie – volgens de folder – naar een omineus getiteld bedrijfje met de naam ‘High ’n Wild.’ Helaas, geen mountainbiken vandaag, wel morgen ‘canyoning,’ of Guidje wist wat dat inhield. Ja, dat wist ie en neej dank je, toch liever biken. Nou, er was wel een fietsverhuurbedrijf in Katoomba en die hadden ook wel routes. Helaas bleken daar alle fietsen verhuurd vanwege het Australische leger dat op oefening was in de regio. Goed, dat mountainbiken wordt dus morgen, vandaag ging Guidje – heel toeristisch – met een sightseeing bus door Katoomba en Leura (niet de meest sprankelende plaatsen). En hij ging naar de Skyway, een kabelbaan met glazen vloer, een paar honderd meter boven de grond. Aan de andere kant kon ie met ‘de steilste spoorwegbaan ter wereld’ naar beneden het ravijn in. Ja, dat ding is echt steil: 52%. Vervolgens kon ie beneden wandelen en weer omhoog met de kabelbaan, vol met heel veel druk kwebbelende Japannertjes. Met de sightseeing bus ging Guidje daarna nog naar wat uitkijkpunten, maar waar ie ook keek, de Blue Mountains maakten op hem niet echt een ‘blauwe’ indruk (leermoment: die blauwe kleur zou komen door de eucalyptusbomen die een lucht afgeven en waardoor de lucht blauw kleurt, hoewel de Engelstalige Wikipedia dit ontkent).

Morgen dus mountainbiken en verder ziet ie nog wel. Het weer zou morgenmiddag omslaan, dus dan moet ie maar naar het chocolademuseum. Schijnen ze hier ook al te hebben.

14 november 2008 – Mountainbiken Blackheath & Baltzer Lookout

Baltzer-Lookout

Om Katoomba door te komen loop je constant of heel steil omhoog, of heel steil omlaag. Dat gaat je na anderhalve dag al goed de keel uit hangen. Bovendien wilde Guidje de tweede dag gaan mountainbiken en die dingen werden wel verhuurd in Katoomba. De eigenaar van de fietswinkel (Deens: ‘you are from Holland, where? Eindhoven, you are kidding, my sister lives there!’) had wel drie fietsroutes: eentje veel te moeilijk, eentje in de omgeving die Guidje de dag ervoor al gezien had en eentje in Blackheath, maar dan moest hij de fiets wel mee in de trein nemen. Dat was een fietstocht door de middle of nowhere, maar niet al te zwaar. Dat wil zeggen: niet veel berg op of af, wel heel veel stenen op de weg, dus dan ben je nog ultra voorzichtig aan het fietsen om er niet af te vallen. En fietsen op zo’n ding met grote, brede profielbanden en een vering in de voorvork valt in de praktijk vies tegen. Maar, het was alle moeite en zweet (het was bloedheet en gortdroog) waard. Het uitzicht aan het einde van de route was spectaculair en als Guidje nog honderd meter naar beneden klauterde, kon ie ’the famous hanging rock’ zien. Die heeft ie maar gedeeltelijk gezien; het was een wel heel eng klautertochtje.

Blackheath

Terug in Blackheath geluncht en daarna wilde hij nog wel naar Govett’s Leap, het andere, bekende uitkijkpunt in het dorp. Heen ging makkelijk zat (bijna allemaal berg af), maar omhoog viel nu heel vies tegen.

15 november 2008 – Sydney

Terug naar Sydney

De volgende dag wilde Guidje op tijd op voor de reis terug naar Sydney. Want: werkzaamheden aan het spoor (dat achtervolgt me hier ook al). Trein uit in Penrith, bus in, intussen belde Joris nog even om in zijn uitzending te komen (had ie wel vooraf even gevraagd hoor, Guidje ontving om half zes lokale tijd een sms’je, ja, mag, maar niet nu!) en belde Ebbo vanaf het afscheidsfeestje van ex-bieb collega’s Marion en Rob, dus hij kon de yup uithangen die iets te luidruchtig aan het telefoneren was. In Sydney snel naar het hotel en daarna door naar Manly Beach. Dat heet zo doordat James Cook bij aankomst de Aboriginals nogal ‘mannelijk’ vond ogen. Tja. Manly ligt op een landtong en dat betekent dat het zowel stranden heeft die aan de haven liggen, maar ook aan zee en dus ultrapopulair is. Ja, iets te populair met heel veel winkels en heel veel zonaanbidders. Daarom ging Guidje liever even naar het Oceanium, met een heel grote haai die Guidje boos aankeek en z’n mond opensperde. Juist. Dat ie dat doet naar die krijsende jong die iedere keer irritant op het glas van het aquarium tikken, soit, maar Guidje had toch echt niks gedaan hoor (zijn trouwens foeilelijk, die beesten).

Titus Andronicus

’s Avonds ging Guidje nog naar Titus Andronicus in het Sydney Opera House. Dat was gaaf, maar soms ook wat moeilijk te volgen. De zaal was voor de helft gevuld (naar boven afgerond). Dan kan je nog zulke goede recensies hebben (want die hadden ze zeker).

Morgen gaat Guidje nog wat winkelen en naar de Sydney Fish Markets. ’s avonds op tijd terug; de ochtend erna vliegt hij door naar Christchurch in Nieuw-Zeeland.

16 november 2008 – Sydney

Sydney Fish Market

Zondagmiddag was Guidje naar de Sydney Fish Market geweest. Dat zijn – na de vismarkt van Tokio – de grootste ter wereld. En ja, het stikt er vooral van de Japanners (maar dat is ook niet gek want het stikt in Australië van de Japanse toeristen). Guidje wil ook wel een lunch met vis en kan een ‘vismix’ bestellen. Daar liggen wat onbestemde vissen bij, maar ook drie gegrilde octopusjes die Guidje heel eng aanstaren. Die heeft ie maar laten zitten. Voor de rest vond Guidje eindelijk een leuke platenzaak waar het goed toeven was en dat werd ook wel tijd (de Sanity, de lokale HMV was gesloten en de HMV was aan het verbouwen). De laatste dagen in Sydney was het weer een beetje omgeslagen. Nog altijd lekker warm, maar wel bewolkt.