The Cu Chi Vietcong tunnels zijn onderdeel geweest van een vakantie in 2020 van Edwin en Patricia naar Vietnam.
Cu Chi Vietcong tunnels
Schuin tegenover de entree van de Cu Chi tunnels ligt een terrein waar allerlei oorlogsmateriaal is gestald. Prachtig om te zien, die oude vliegtuigen, helikopters en kanonnen!
Vanaf het oorlogsgebied lopen we naar de entree, dit begint al prachtig.
Vrij snel aan het begin lopen we door het bos langs vele ventilatiekanalen. De tunnels moesten natuurlijk voorzien worden van verse lucht.
We krijgen een uitleg over de kleding die de Vietnamezen droegen tijdens de oorlog en lopen daarna naar de ingang van de eerste tunnel, waar we ons de smalle trap af naar beneden wurmen.
Eenmaal beneden zien we de put liggen waar we kunnen kiezen. Rechtsaf ligt een tunnel van 15 meter en links een tunnel van 30 meter. Er wordt bij verteld dat de tunnel van 30 meter een stuk smaller is dan die van 15 meter. Ik probeer niet meteen hard van stapel te lopen en kies samen met Edwin de 15 meter lange tunnel van ongeveer 1.20 meter hoog en 1.00 meter breed. Vrij krap dus, je moet er echt voorover bukkend of hurkend doorheen. Deze tunnels waren overigens vroeger nog lager en smaller. Ze zijn speciaal voor de toeristen hoger en breder gemaakt.
Deze uitgang was nog wel te doen. Mijn broer heeft de 30 meter lange tunnel gekozen en de gids leidt ons naar de uitgang van deze tunnel. Oef, hier had ik nooit doorheen gepast! Als iedereen de tunnel uit is, wordt het luik gesloten en verstopt onder de bladeren. Het is dat ik wist waar het luik was, anders had ik het nooit gevonden!
Onderweg naar de tweede tunnel zien we nog een andere ingang van de tunnel, ook al zo ongelofelijk smal!! Naast deze ingang ligt een val. Het is een kuil vol met spiesen, afgedekt door een houten plaat met gras. Als de Amerikanen hier op gingen staan, dan klapte het hout naar beneden en werden ze levend gespiesd.
De ingang van de tweede tunnel is gelukkig een stuk breder, zoveel breder dat zelfs mijn moeder met claustrofobie er in durft.
De uitgangen van tunnels 3 en 4 zijn wel heel erg smal, deze sla ik over. Edwin gaat de uitdaging wel aan, wat resulteert in een zoektocht naar hem als iedereen al boven is behalve hij. Edwin was een andere groep achteraan gekropen. Deze tunnel was zo smal, dat hij schuivend op zijn billen en op handen en voeten door de tunnel moest. Ik was blij dat ik er niet in gegaan was. Zo vastzitten in een tunnel onder de grond lijkt me helemaal niets, niet in zo’n benauwde en warme omgeving.
Wij hebben 4 tunnels gezien. Veel tunnels zijn vooral net voor het einde van de oorlog verwoest. Het is ongelofelijk, maar tijdens de oorlog waren er maar liefst 12.000 entreepunten naar de tunnelcomplexen!
Van al dat kruipen en klauteren krijg je wel honger, we zien stoom uit de grond omhoog komen. Op deze manier werd er vroeger ook onder de grond gekookt in de bovenste laag van de 3-lagen diepe tunnel. Omdat veel voedsel bedierf onder de grond, kookten de Vietnamezen veel Tapiocawortels. Deze aten ze met een zout-suiker-pinda mengsel. We mochten dit ook proeven en ik moet eerlijk zeggen dat het best lekker is.
Na het eten van de wortels krijgen we een Propaganda-achtig filmpje te zien over de oorlog. Wat wel mooi is hier, is dat ze een soort van maquette gemaakt hebben van het tunnelcomplex. Hier kun je heel goed op zien dat het uit 3 lagen bestaat. De bovenste laag ligt op 3 meter diepte, de tweede laag ligt op 6 meter diepte en de onderste laag ligt op 8 a 10 meter diepte. Ook de verschillende kamers, gangen en vallen zijn te zien.
Bij de grote stapel autobanden wordt ons verteld dat de Vietnamezen tijdens de oorlog erg inventief waren. Ze maakten slippers van auto-banden. Hierbij werd ook vaak de zool met de voorkant naar achteren op de slipper gezet. Op die manier dacht de vijand dat de Vietnamezen de andere kant op waren gelopen als ze de sporen volgden.
De kamers in de bovenste laag van de tunnels bestonden voornamelijk uit werkkamers, ziekenhuizen, toiletten, scholen, keukens en bunkers. Hier werden ook wapens en uniformen gemaakt.
Het laatste gedeelte van de Cu Chi Vietcong tunnels bestaat uit een serie vallen. Ingenieus! Zo is één val een vierkante kuil met een metalen kubus er in met spiesen naar binnen toe. Als de vijand hier in stapt, dan kan hij er niet meer uitkomen zonder de spiesen in zijn been te krijgen. Deze spiesen waren overigens ook ingesmeerd met cobragif en als ze niet los konden komen, dan waren ze binnen 10 minuten dood. De Vietnamezen hadden trouwens liever dat het been afgehakt zou worden om zo te overleven. Een levende en gewonde vijand kostte de Amerikanen meer dan een dode vijand. Alles wat in de ziekenboeg werd besteed, kon niet meer besteed worden aan wapens.
Het is een enorm indrukwekkend complex. De oorlog leeft nog steeds onder de Vietnamezen. Er zijn maar liefst 3 miljoen mensen gedood tijdens de oorlog, veelal door wapens en verhongering. Als ze al overleefden, dan hadden ze het slecht vanwege gebrek aan vitaminen, zonlicht en hygiëne. De Vietnamezen verbleven soms ook lang onder de grond, de langst bekende tijd is 26 dagen achtereen. Als ze wel naar boven kwamen, dan deden ze dat ’s nachts. ’s Nachts werden de gewassen geteeld en geoogst, overdag verbleven ze onder de grond. Een vreselijke oorlog die maar liefst 20 jaar geduurd heeft!
Recente reacties