Napels is onderdeel van een vakantie in 2012 van Edwin naar Midden-Italië en van de rondreis door Italië van Edwin en Patricia in 2021.
Napels – Italië
Napels is een havenstad en de grootste stad van Zuid-Italië. De stad heeft een rijke geschiedenis, kunst en cultuur, wereldberoemde gastronomie en een eigen dialect. Dit is het Napolitaans, dat zoveel verschilt van het Italiaans, dat men het met recht een taal zou kunnen noemen. Napels is zeer lawaaiig. Dit komt met name door de vele constant claxonnerende auto’s. In het historische centrum van Napels vind je tal van oude gebouwen, standbeelden, musea, kerken en stadspaleizen. Er zijn talloze smalle steegjes met pizzeria’s, koffiebarretjes en delicatessenzaken. Er wonen 937.848 mensen in Napels (2021).
Smerige stad
Napels is wel even wat anders dan de geijkte Italiaanse steden. Als je je zintuigen uit kunt zetten en de vuilnis- & pislucht kunt negeren, dan zal je genieten van deze stad. Het is echt een smerige stad, maar met mooie bezienswaardigheden. Wat je ook opvalt in Napels, zijn de mensen die gewoon op straat slapen. Je ziet hier soms hele gezinnen met kleine kinderen in een slaapzak op straat liggen. Best wel aandoenlijk allemaal.
Piazza Garibaldi
Ook Napels heeft een ondergronds netwerk. Onze B&B ligt vlakbij Piazza Garibaldi, een groot plein met een winkelcentrumpje waar je ook het nodige aan openbaar vervoer kunt nemen.
De metro
Wij nemen hier de metro. Hieronder zie je de metrokaart van Napels, best wel een uitgebreid netwerk nog. De kaartjes voor openbaar vervoer zijn in Napels overigens ook verkrijgbaar bij de tabacchi winkels.
De straten van Napels
Wij zijn onderweg naar de Catacomben van San Gaudioso. Onderweg komen we nog een aantal mooie straten tegen. Sommigen zijn beschilderd met muurschilderingen en anderen zijn weer saai en degelijk, smal en hoog en geven een beeld van de straten van Napels zoals ze er allemaal een beetje uitzien. We komen ook nog een leuke markt tegen.
Basilica di Santa Maria della Sanita
En dan zijn we bij de Basilica di Santa Maria della Sanita aangekomen. Dit is de kerk waar de catacomben van San Gaudioso zich bevinden. De kerk werd gebouwd van 1602 tot 1613 met behulp van de architectonische ontwerpen van Giuseppe Nuvolo.
Crypte
In de kerk, onder het altaar, vind je de crypte. Hier lieten ze vroeger de rijke doden naar de catacomben zakken in de gaten die nog steeds aan de zijkant van de crypte zitten. De kerk is echt prachtig van binnen, vooral de preekstoel! In de crypte vind je ook een aantal erg oude fresco’s.
Catacomben van San Gaudioso
Maar het mooiste van deze kerk zijn toch wel de catacomben van San Gaudioso. Schitterend! Vroeger (4e-, 5e- en 17e eeuw) werden de doden hier begraven Vooral in de 17e-eeuw maakten ze daar echte kunstwerken van!
De catacomben van San Gaudioso en de Basilica di Santa Maria della Sanità hebben samen een eigen pagina gekregen. Als je meer informatie en/of foto’s wilt zien van deze schitterende catacomben en de kerk, klik dan op de knop:
Standbeeld Mr Imbriani
Na ons bezoek bij de catacomben van San Gaudioso, lopen we richting het metrostation ‘Museo’. Hier zien we nog het standbeeld van Mr Imbriani staan.
Fontein van Triton
Vlakbij het standbeeld van Mr Imbreiani staat de Triton fontein. Deze fontein is in 1643 gemaakt door Gian Lorenzo Bernini als eerbetoon aan paus Urbanus VIII. Hij kreeg deze opdracht van de familie Barberini, waar ook de paus bij hoorde. Voordat paus Urbanus paus werd, heette hij namelijk Maffeo Barberini.
Er zijn verschillende elementen in de fontein verwerkt die verwijzen naar paus Urbanus VIII en de familie Barberini, zoals de drie bijen die ook in het schild van de familie verwerkt zijn. De tiara en sleutel verwijzen naar de paus. De fontein is een illustratie van het verhaal in het eerste boek van Ovid’s metamorfose. Het verhaal vertelt over hoe Triton (zoon van Neptunus) op zijn hoorn blies en hiermee een einde maakte aan de grote vloed. Triton wordt afgebeeld als een gespierde zeegod. Hij zit knielend op een sint Jakobsschelp en wordt gedragen door vier dolfijnen.
Metrostations Museo & Toledo
We stappen bij het metrostation Museo in. Hier zien we nog een mooi beeld van Hercules Farnese in de hal staan. We stappen uit bij metrostation Toledo en kijken onze ogen hier uit! Wat een prachtig metrostation zeg! Het schitterende Crater de Luz (30 meter diepe lichtkrater) die je in het metrostation ziet, is in 2012 ontworpen door Oscar Tusquets Blanca. De twee grote mozaïeken zijn gemaakt door William Kentridge. The Daily Telegraph heeft het metrostation Toledo in datzelfde jaar zelfs uitgeroepen tot het mooiste metrostation van heel Europa.
Largo Enrico Berlinger Standbeeld Il Cavaliere di Toledo
Net buiten het Toledo metrostation, zie je het standbeeld Il Cavaliere di Toledo. In deze straat zie je ook leuke kleine markt.
Teatro San Carlo & Fontana del Carciofo
We lopen inmiddels richting het paleis, waar we het Teatro San Carlo nog zien met de Fontana del Carciofo ervoor.
Piazza del Plebiscito
Dan komen we bij het Piazza del Plebiscito aan. Hier liggen meerdere mooie gebouwen aan, zoals de Basilica Reale Pontificia San Francesco da Paola, maar ook het koninklijk paleis.
Basilica Reale Pontificia San Francesco da Paola
De bouw van de Basilica Reale Pontificia San Francesco da Paola startte in 1809. Koning Joachim Murat liet een groot plein met de naam Foro Murat aanleggen. De zuilengalerij moest met een aula voor volksvergaderingen als een rand om het plein komen rond zijn koninklijk paleis. De eerste bouwwerken begonnen, maar vielen stil. Na de val van Napoleon Bonaparte veranderde het doel van de bouwwerken in 1817. Koning Ferdinand IV van Bourbon, wilde een basiliek tegenover zijn paleis als een mausoleum voor het Huis Bourbon. Hij liet een deel van de zuilengalerij oprichten, voor zover ze naast de basiliek stonden. De naam van het plein werd Largo di Palazzo, later met de val van de Bourbons Piazza del Plebiscito genoemd.
De architect van de basiliek in neoclassicistische stijl was de Zwitser Pietro Bianchi. Leopoldo Laperuta was de architect van de zuilengalerij en de voorgevel met fronton. De fronton, die vooraan de basiliek staat, heeft zeven ionische zuilen. Bovenop het fronton staat een vrouwenfiguur die de godsdienst uitbeeldt. Aan de rechterkant staat een beeld van de heilige koning Ferdinand III van Castilië, voorvader van koning Ferdinand I. Links staat het beeld van Franciscus van Paola.
Monument Charles III of Spain
Voor de basiliek staan 2 ruiterstandbeelden. Als je met je gezicht naar de basiliek toe staat, dan zie je links het standbeeld van Charles III van Spanje. Charles III was koning van Spanje (1759-1788). Hij was ook hertog van Parma en Piacenza (1731-1735), koning van Napels en koning van Sicilië (1734-1759). Het standbeeld van de koning is in 1829 gemaakt door Antonio Canova.
Standbeeld Equestre di Ferdinando I
Aan de rechterkant zie je het standbeeld van Equestre di Ferdinando I. Ferdinando I was van 1759 tot 1806 koning van Napels, van 1759 tot 1816 koning van Sicilië en van 1816 tot 1825 koning der Beide Siciliën. Hij was de derde zoon van Charles III van Spanje en Maria Amalia van Saksen en stamde uit het Huis Bourbon. Antonio Canova is in 1829 begonnen met het standbeeld van Ferdinando I en het is voltooid door de Napolitaanse beeldhouwer Antonio Calì.
Palazzo della Prefettura
Aan weerszijden van de zuilenrijen van de basiliek staat een paleis. Als je met je gezicht naar de basiliek toe staat, dan zie je rechts het Palazzo della Prefettura. Links zie je het Palazzo Salerno.
Palazzo della Prefettura
In 1818 was het Palazzo della Prefettura (paleis van de gouverneur) klaar. Tot 1823 was het de zetel van het ministerie van buitenlandse zaken der Beide Siciliën. Na 1823 moest het paleis een residentie worden voor buitenlandse vorsten die op visite kwamen. Het paleis onderging daarom verfraaiingswerken en kreeg luxueuze interieurs.
Palazzo Salerno
Het Salerno paleis is ontworpen door Messina-architect Francesco Secure en de bouw is begonnen in 1775. Het gebouw was oorspronkelijk bedoeld voor de cadetten van het Napolitaanse leger, maar werd de residentie van minister John Acton en vervolgens de zetel van de ministers van Staat van Zijne Bourbon Majesteit tot 1825. Van 1825 tot 1860 werd het bewoond door de prins van Salerno en vanaf 1860 werd het de zetel van het militaire bevel over de Napolitaanse provincies. Sindsdien is het een opeenvolging van militaire commando’s. Sinds 2015 zit het hoofdkwartier van het Italiaanse leger in het gebouw.
Kasteel Sant’Elmo
Vanaf het plein kan je het kasteel Sant’Elmo zien liggen op de berg Vomero. Het kasteel is vernoemd naar de heilige Erasmus van Formiae, die ook wel Sint-Elmus of Sant’Elmo genoemd werd. In het kasteel is het Museo del Novecento (1910-1980) gevestigd.
Voor het kasteel gebouwd werd, stond er alleen een kapel. Tijdens het bewind van het Huis Anjou-Sicilië bouwden Franse edellieden hun villa’s op de helling. Op de top van de berg stond sinds 1275 een kleine wachttoren. Koning Robert van Anjou liet aan het begin van de 14e-eeuw de wachttoren uitbouwen tot een kasteel met twee wachttorens. Het kasteel is ontworpen door Tino di Camaino, een architect uit Siena. Naast het kasteel kwam het Kartuizerklooster San Martino. Het klooster was klaar in 1325 en het kasteel in 1343. Het was zowel een paleis als een fort ter verdediging van de stad Napels. De hofhouding van Anjou-Sicilië woonde er. We hadden maar 1 dag in Napels, waardoor we helaas geen tijd hadden om dit kasteel van dichtbij te bekijken.
Royal Palace of Napels
Tegenover de basiliek staat het koninklijk paleis van Napels. De geschiedenis van het koninklijk Paleis gaat terug tot het begin van de zeventiende eeuw onder de Spaanse bezetting van de stad. Koning Filips III besloot een modern paleis te bouwen, groot en goed ingericht. Het monument is ontworpen door Domenico Fontaine, naar een model in renaissancestijl. Het paleis is in de 18e en 19e-eeuw vergroot en gedecoreerd.
Drie eeuwen lang, van 1600 tot 1946, was het Koninklijk Paleis de zetel van de monarchale macht in Napels en Zuid-Italië. Het paleis werd eerst bewoond door de Spanjaarden, toen de Oostenrijkers, daarna door de Bourbons en tenslotte door het Huis van Savoye. Het huis van Savoye voegt op de gevel van het paleis 8 standbeelden toe die de oprichters of de meest illustere vorsten van de dynastieën die over Napels regeerden, voorstellen.
De kust & de boulevard
Inmiddels zijn we richting de kust gelopen, waar we een prachtig uitzicht hebben op de Vesuvius. Je kunt hier mooi langs de boulevard lopen, waar je veel horecatentjes en terrasjes ziet. Prachtig!
Standbeeld Umberto I
Aan de straat bij de boulevard zie je het standbeeld van koning Umberto I. Umberto I was de koning van Italië van 1878 tot zijn dood in 1900. Hij had als bijnaam ‘de Goede’. Hij was zeer humaan, erg populair en gerespecteerd door alle politieke partijen. Tijdens de cholera-epidemie van 1886 in Napels bezocht Umberto I de zieken en probeerde hun lijden zoveel mogelijk te verlichten. Daarnaast was hij echter zeer gehaat in (extreem-)linkse kringen, vanwege zijn conservatisme en steun aan het “Bloedbad van Bava-Beccaris” in Milaan. Hij werd twee jaar na het incident vermoord door de anarchist Gaetano Bresci.
Fontana del Gigante
Op de hoek aan het einde van de boulevard staat de fontana del Gigante (fontein van de Reus). In 1620 werd deze fontein besteld door de onderkoning van Napels, don Antonio Álvarez de Toledo y Beaumont, hertog van Alva. De opdracht kwam toe aan de architect-kunstenaars Pietro Bernini en Michelangelo Naccherino.
De fontein is uit marmer gemaakt. Ze bestaat uit drie bogen geplaatst op vier zuilen. De middelste boog is de hoogste en heeft een vaas als fontein. De vaas wordt ondersteund door twee sirenen. Onder elk van de zijbogen staat een riviergod, die een zeemonster in bedwang houdt. Uit de bek van het monster spuit water in een zijbekken. Boven de middelste boog staat het schild van de Spaanse Habsburgers, de vorsten van het Spaanse koninkrijk Napels destijds. Het schild is ondersteund door twee cherubijnen. Links en rechts ervan staat het wapenschild van de onderkoning en van de stad Napels. Aan de beide zijkanten van het monument staan twee kariatiden die de hoorn des overvloed dragen.
Oorspronkelijk stond de fontein naast het Koninklijk Paleis van Napels op de plaats waar twee kloosters waren afgebroken. Ze beeldde de toegang van de stad Napels tot de zee uit. Toen er een beeld van Zeus naast geplaatst werd, kreeg de fontein pas haar naam. Het beeld van Zeus kwam uit Cumae en werd in 1670 naar Napels versleept. In de 19e eeuw verhuisde de fontein driemaal van plaats. Zo werd ze tijdelijk de Fontana dell’Immacolatella genoemd, maar sinds 1905 staat de fontein op haar huidige plek.
Castel dell’Ovo
Een stukje verder zie je Castel dell’Ovo. Castel dell’Ovo (kasteel van het ei) ligt op het voormalige eiland Megaride, wat nu een schiereiland is. De naam van het kasteel komt van een legende over de Romeinse dichter Vergilius, die in de middeleeuwen een reputatie had als een grote tovenaar en voorspeller van de toekomst. In de legende plaatste Virgil een magisch ei in de funderingen om de vestingwerken te ondersteunen. Als dit ei zou worden gebroken, dan zou het kasteel zijn vernietigd met een reeks rampzalige gebeurtenissen voor Napels tot gevolg.
Het Castel dell’Ovo is het oudste nog bestaande fort van Napels. Het eiland Megaride was waar Griekse kolonisten uit Cumae in de 6e-eeuw voor Christus de oorspronkelijke kern van de stad stichtten. In de 1e-eeuw voor Christus bouwde de Romeinse patriciër Lucius Licinius Lucullus een deel van de prachtige villa die later Castellum Lucullanum genoemd werd.
Het eerste kasteel werd in de 12e-eeuw gebouwd door de Noormannen. Roger de Noorman, die Napels in 1140 veroverde, maakte Castel dell ‘Ovo tot zijn zetel. Het belang van het Castel dell’Ovo begon af te nemen toen koning Karel I van Anjou een nieuw kasteel bouwde, Castel Nuovo. Castel dell’Ovo werd toen de zetel van de Koninklijke Kamer en van de Schatkist. Het deed ook dienst als gevangenis. Het huidige uiterlijk van het kasteel dateert uit de Aragonese overheersing (15e eeuw). Het kasteel werd getroffen door Franse en Spaanse artillerie tijdens de Italiaanse oorlogen. Na een lange periode van verval kreeg het kasteel zijn huidige uiterlijk tijdens een uitgebreid renovatieproject dat in 1975 werd gestart.
Via Ammiraglio Ferdinando
We lopen inmiddels weer helemaal terug langs de boulevard richting Castel Nuovo. Dit is echt een mooi stukje Napels!
Monument SO 1e-Wereldoorlog Slag om El Alamein
Onderweg komen we het Monument van de slachtoffers van de 1e-Wereldoorlog tijdens de Slag om El Alamein tegen. Dit monument ligt in een klein parkje.
Capitaneria di Porto Nucleo Subacqueo
Een stukje verder zien we het kantoor van de havenmeester.
De haven
In dit gedeelte van Napels vind je ook de haven. Een klein stukje verder heb je weer een prachtige view op het Castel sant’Elmo!
Castel Nuovo
Aan de overkant van de haven zie je Castel Nuovo (nieuw kasteel) liggen. Karel I van Anjou, koning van Napels, startte de bouw van Castel Nuovo. Hij vond de twee “oude” kastelen (Castel Capuano en Castel dell’ovo) ongeschikt. Het kasteel is ontworpen door de Franse architecten Pierre de Chaulnes en Pierre d’Angincourt. De bouw duurde van 1279 tot 1282, maar Karel I heeft er nooit gewoond, hij overleed in 1285. Het kasteel werd eerst de residentie van de pausen Celestinus V en Bonifatius VIII. Met koning Robert kreeg Castel Nuovo de allures van een koninklijke residentie.
Begin 15e eeuw bestormde Alfons V Napels. Alfons V was koning van Aragon en Sicilië. Hij verdreef het Huis Anjou van de Napolitaanse troon. Bij de bestorming bestookte de artillerie van Alfons V het Castel Nuovo. Hij verbouwde het kasteel van 1442 tot 1460 tot het kasteel dat het nu is, met de vijf ronde torens aan de buitenzijde, een triomfale ingangspoort met bronzen poort, een binnenplaats, ontvangstzalen, twee kapellen en een loggia. De muren zijn veel hoger dan in de eerste versie. In marmer gebeiteld staan 28 engelhoofden alsook de vruchten van de landbouw: bloemen en graan omgeven door bladeren, water en een leeuw.
Sinds het eind van de 19e eeuw zit het Museo Civico (burgermuseum) in het kasteel. In de zalen van het kasteel worden eveneens culturele manifestaties gehouden. In 2018 telde het Castel Nuovo 88.000 bezoekers.
Teatro Mercadante
Tegenover castel Nuovo ligt Teatro Mercadante. Samen met het Teatro San Carlo was het oorspronkelijk een van de twee koninklijke operahuizen van de 18e en 19e-eeuwse stad. Het opende in 1779 als het ‘Teatro del Real Fondo di Separazione’, met komische opera’s die voornamelijk in het Toscaans werden gezongen. Na een periode van relatieve inactiviteit werd het in theater in 1871 omgedoopt tot Real Teatro Mercadante, waarna operaproducties opnieuw tot bloei kwamen in het theater.
Fontein Neptunus
De fontein van Neptunus is een monumentale fontein die tussen 1600 en 1601 werd gebouwd door Giovanni Domenico D’Auria naar een ontwerp van de Zwitserse architect Domenico Fontana. Er waren ook nog wat andere beeldhouwers en architecten bij de fontein betrokken, namelijk Michelangelo Naccherino, Pietro Bernini en Cosimo Fanzago. De fontein is na de bouw meerdere keren verplaatst tot het uiteindelijk op het Municipio-plein belandde.
De fontein is rond en omgeven door een balustrade. Water stroomt van vier leeuwen die schilden vasthouden met de symbolen van Medina y de Carafa. Twee zeemonsters gieten water in de centrale schelp, versierd met dolfijnen en Tritons die ook water uitstoten. In het midden, op een rots, houden twee nimfen en twee saters een schotel omhoog met een beeld van Neptunus met drietand.
Galleria Umberto I
We lopen weer wat meer richting het centrum en komen daar Galleria Umberto I tegen. Dit is een overdekte winkelstraat met winkelgalerij. De monumentale hoofdingang bevindt zich aan de Via Medina, tegenover het Teatro San Carlo. Koning Umberto I van Italië heeft zijn naam gegeven aan dit bouwwerk. De stad wou hem vereren omwille van zijn bekommernissen tijdens de cholera-epidemie van 1884. Het winkelcentrum is gebouwd tussen 1887 en 1890. Ingenieur Emmanuele Rocco en Antonio Curi waren verantwoordelijk voor de constructie. De galerij heeft een kruisvorm en is volledig met glas overkoepeld. Op de vloer onder de centrale koepel is een mozaïekvloer aangebracht met alle dieren van de dierenriem. Je vindt ook levende standbeelden in dit winkelcentrum.
Teatro San Carlo
Tegenover de entree van het winkelcentrum ligt Teatro di San Carlo. Dit is het belangrijkste theater van Napels en een van de beroemdste theaters ter wereld. Het is het oudste nog bestaande operatheater van Europa en een van de grootste van Italië. Het is door de UNESCO geplaatst op de Werelderfgoedlijst. Het kan drieduizend toeschouwers herbergen en telt zes etages met loges gerangschikt in een hoefijzervorm, met een grote koninklijke loge en een lange parterre van ongeveer vijfendertig meter.
Het Teatro San Carlo van Napels is gebouwd op initiatief van koning Karel III van Spanje volgens een ontwerp van Giovanni Antonio Medrano. Het theater is in 1737 ingewijd. Na een brand die het gebouw verwoestte in 1816, is het herbouwd door dezelfde architect.
Biblioteca Nazionale Vittorio Emanuele III
Aan de achterkant van het koninklijk paleis, zie je de Biblioteca nazionale Vittorio Emanuele III. Dit is een nationale bibliotheek van Italië. Het beslaat de oostelijke vleugel van het 18e-eeuwse koninklijk paleis.
Winkelstraat
De winkelstraten van Napels zijn typisch a la Napels, zoals de andere straten. Je ziet hier veel smalle en hoge straatjes. Het ziet er allemaal wat grijs en grauw uit.
Overal in straatjes en steegjes kom je kleine restaurantjes, kroegjes en winkeltjes tegen die bijna allemaal wel een terrasje of iets dergelijks voor de deur hebben staan.
Metrostation Dante
We gaan weer een stukje meer naar het noorden van Napels, waar we uitstappen bij metrostation Dante. Dit station is in 2002 geopend en het ligt tussen de metrostations Museo en Toledo. Het station is vernoemd naar Piazza Dante, dat op zijn beurt weer is vernoemd naar Dante Alighieri.
Piazza Dante
Het Piazza Dante (Dante plein) is een groot openbaar plein dat vernoemd is naar de dichter Dante Alighieri.
Monument Dante Alighieri
In het midden van het Dante plein zie je het standbeeld van de dichter Dante. Het standbeeld is gebeeldhouwd door Tito Angelini en Tommaso Solari junior en ingehuldigd op 13 juli 1871.
Convitto Nazionale Vittorio Emanuele II
Het grote gebouw dat je op het plein ziet, is Convitto Nazionale Vittorio Emanuele II (nationaal internaat). Vanaf 1843 vormt de centrale nis de ingang van het jezuïeteninternaat, gehuisvest in de kamers van het oude klooster van San Sebastiano en waarvan de twee kloosters nog steeds zichtbaar zijn (de koepel van de kerk stortte in mei 1941 in). De kleinste en oudste van de 2 kloosters is een zeldzaam voorbeeld van Napels tussen de romaanse en gotische periode. Het grootste klooster heeft zestiende-eeuwse bouwwerken.
Het gebouw, met de twee karakteristieke gebogen vleugels, heeft 26 beelden die de deugden van Carlo vertegenwoordigen (drie zijn van Giuseppe Sanmartino). De klokkentoren komt uit een latere periode.
Port’Alba
Een andere mooie eyecatcher op het Dante Plein is de Port’Alba (poort van de hertog van Alba. Deze poort werd gebouwd in 1625 in opdracht van Antonio Álvarez de Toledo y Beaumont. Amtonio was de vijfde hertog van Alba en tevens onderkoning van Napels. Oorspronkelijk stond hier een vestingmuur van het Huis Anjou-Sicilië, een oude ringmuur van het Middeleeuwse Napels. In latere eeuwen trokken de Napolitanen meer en meer door de vervallen muur om een lange omweg te vermijden langs de Via Constantinopoli. Zo ontstond er een vlotte passage tussen de Piazza Bellini en de Piazza Dante. Onderkoning Antonio Alvarez de Toledo y Beaumont liet er een echte doorgangspoort van maken.
Er staan 3 wapenschilden boven de poort: het wapenschild van Antonio zelf, maar ook die van koning Filips III van Spanje en het stadswapen. Toen koning Ferdinand IV van Napels een andere poort (Porta dello Spirito Sante ) liet afbreken, spaarde hij het heiligenbeeld ervan (1781). Dit beeld stelt de heilige Cajetanus van Thiene voor. Het heiligenbeeld vond een nieuwe stek bovenop de Port’Alba.
Chiesa di San Domenico Soriano
Tegenover het internaat zie je de kerk van Santi Domenico Soriano en Nunzio Sulprizio. Deze kerk heette oorspronkelijk de kerk van San Domenico Soriano, maar na de begrafenis van de heilige St. Nunzio Sulprizio en zijn begrafenis in deze kerk, werd de naam uitgebreid. De kerk is gebouwd in 1587 en is een van de monumentale kerken van Napels.
Chiesa del Gesù Nuovo
Een klein stukje meer naar het zuiden zie je de chiesa di Gesù Nuovo (nieuwe Jezus kerk). De kerk was oorspronkelijk een paleis dat in 1470 gebouwd werd voor Roberto Sanseverino, prins van Salerno. De jezuïeten hadden al een kerk met deze naam gebouwd in Napels, die nu Gesú Vecchio genoemd is. Politieke intriges van de familie Sanseverino zorgden ervoor dat het pand in 1580 verkocht werd aan de jezuïeten om een kerk te bouwen. Deze kerk is tussen 1584 en 1601 gebouwd door architect Giuseppe Valeriano.
Guglia dell’Immacolata
De Guglia dell’Immacolata (obelisk van Immacolata) is een monument dat op het plein voor de kerk van Gesù Nuovo staat. Het is de hoogste en meest decoratieve van de drie zuilen in Napels. Vermoedelijk werd het monument met de maagd Maria gebouwd ter bescherming tegen de pest. De obelisk was in 1750 klaar na tientallen jaren van pauzes. Beeldhouwers Francesco Pagani en Matteo Bottiglieri werkten aan de rijke barokke decoratie. Het bevat afbeeldingen in bas-reliëf van de presentatie van Jezus in de tempel, de geboorte van de Maagd Maria en de aankondiging.
Monument San Gaetano
We gaan weer wat meer naar het noordoosten toe richting het Piazza San Gaetano. Op het Piazza San Gaetano vind je het Monument van San Gaetano. Dit is een monument dat is opgericht ter nagedachtenis aan de stichter van de Orde van Theatine Gaetano Thiene. Deze orde was bedoeld om ketterijen te bestrijden en de katholieke kerk te vernieuwen. Leden van de orde hoefden de wereld niet te verlaten. Gaetano, een advocaat van opleiding, verliet de wereld ook niet en probeerde een burgeroorlog in Napels te voorkomen. Hij werd in 1547 vermoord. De relieken van de heilige rusten in de kerk van San Paolo Maggiore naast het monument. Het monument werd een eeuw later ontworpen door Cosimo Fanzago en Andrea.
Museum met beelden
Napels heeft ook een mooi museum met beelden. We kunnen helaas niet meer achterhalen welk museum dit geweest is, maar willen toch de foto’s hiervan plaatsen.
Basilica Santa Maria del Carmine
Vlakbij de kust in oost Napels, vind je de Santa Maria del Carmine (Onze Lieve Vrouw van de berg Karmel). Deze kerk ligt aan het Piazza Mercato (marktplein). De kerk werd in de 13e eeuw gesticht door Karmelieten. De 75 meter hoge klokkentoren is al van een afstand zichtbaar.
Napels
En dat was de stad Napels alweer in Italië. Zoals ik al zei, de stad is zeker de moeite waard, maar je moet even door de stank en vuiligheid heen bijten. Meerdere mensen durven niet naar Napels, omdat dit een gevaarlijke stad zou zijn. Dat is iets wat wij niet hebben gemerkt. Ik heb me geen seconde onveilig gevoeld in deze stad. Wat ons betreft dus zeker een aanrader om eens te bekijken, deze mooie stad.
Recente reacties